Wąż Eskulapa
Elaphe longissima
Jest naszym największym i najrzadszym zarazem wężem. Ciało jego jest wysmukłe, gibkie, muskularne, głowa owalna, słoba lecz wyraźnie odgraniczona od tułowia. Ogon jest stosunkowo długi, biczykowaty i chwytny, dzięki czemu wąż ten może doskonale wspinać się po krzakach i drzewach. Ubarwienie węża Eskulapa jest zazwychaj jednostajne, oliwkowe lub brązowe z odcieniem kory wiśniowej. Cała brzuszna strona ciała jest słomkowożółta, przy czym kolor ten przechodzi lekko w okolicy karku na stronę grzbietową. Jest to gad ciepłolubny. Kryjówki swe opuszcza w samo południe i jest aktywny w godzinach najwyższego nasłonecznienia. Jest on godem wybitnie wrażliwym na chłód. Przebywa często wśród gałęzi krzewów lub w konarach niskich drzew.
W sen zimowy zapada we wrześniu,niekiedy zaś nawet w sierpniu.Zimuje gromadnie,często w szczelinach skalnych i grotach. Bubzi się ze snu zimowego późno-w kwietniu lub na początku maja, gody odbywa w maju.
Długość rekordowego "polskiego" osobnika wyniosła 1,8 metra.
Samica składa od 5 do 8 jaj, najczęściej w butwiejącym drzewie. Młode węże wylegają się w sierpniu.
Odżywia się myszami, małymi ssakami, jaszczurkami, jajami, pisklętami, małymi ptakami oraz małymi wężami. Polując na zdobycz chwyta ją pyskiem i owijając ciałem dusi a następnie połyka.
W Polsce występuje jedynie w Bieszczadach, jest bardzo rzadki.