![\](../../attachments/Image/Zaskroniec%3D20zwyczajny%3D20%3D28Natrix%3D20natrix%3D29%3D208.JPG?template=generic "\")
Zaskroniec zwyczajny
(Natrix natrix)
Charakterystyka ogólna
Gatunek niejadowitego węża z rodziny połozowatych (Colubridae). Zaskrońce występują w całej Europie (oprócz Szkocji, Irlandii i północnej części Skandynawii). Samica jest większa od samca i osiąga średnio długość od 85 cm do 1,2 m (wyjątkowo 2 m), a samiec od 70 cm do 1 m. Żywią się żabami, rybami albo małymi gryzoniami, które połykają bez uprzedniego uśmiercania. Atakują tylko poruszające się zwierzęta. W niewoli zaskrońce żyją do 15 lat.
Zaatakowany zaskroniec broni się, często udając martwego, wypuszcza przy tym nieprzyjemnie pachnącą ciecz, która dodatkowo ma zniechęcić potencjalnego drapieżnika. Może także wydawać dość głośny syk w celu odstraszenia napastnika.
Zaskroniec zawdzięcza swą polską nazwę charakterystycznym żółtym plamom "za skroniami. Plamy te są bardzo wyraźne – pozwalają łatwo rozpoznać ten niejadowity i niegroźny dla człowieka gatunek.
W dawnej Litwie zaskroniec uważany był za stworzenie święte, ponieważ wierzono, że dom, niedaleko którego węże te zamieszkują, czeka pomyślność.
Występowanie
Zaskroniec bardzo lubi przebywać na obszarach podmokłych, bagnistych, niedaleko jezior bardzo dobrze pływa oraz nurkuje. Niektóre zaskrońce zwyczajne można zobaczyć nad morzem. Pospolity na nizinach i w górach. Ogólny zasięg obejmuje całą Europę, północno-zachodnią część Azji i północną część Afryki. W Polsce najpospolitszy z węży, jest objęty ochroną ścisłą. Czasami zaskrońce zapuszczają się niedaleko domów (ogródków), nie czyniąc nic złego ludziom. Są niegroźne i wręcz unikają ludzi.