Zając
Występowanie
Zając szarak występuje praktycznie w całej Europie.
W Polsce występuje na Terenie całego kraju .
Więc najbardziej odpowiadają mu tereny nizinne.
Zamieszkuje również lasy, wydmy nadmorskie, obszary rekultywowane, a nawet tereny miejskie.
Charakterystyka ogólna
Od dzikiego królika Różni sie przede wszystkim uszami.
Są one dłuższe od głowy i na końcach zabarwione Na czarno.
Jest również większy od królika i potrafi Warzyć od dwóch i pół do sześciu i pół kilogramów
Jego sierść Jest ziemisto bura. Doskonale go maskująca.
Tylne czteropalczaste skoki są ponad dwukrotnie dłuższe od Przednich pięciopalczastych.
Samca od samicy można odróżnić tylko poprzez oględziny narządów rodnych.
Odżywianie
Zając jest wyłącznie roślinożercą i potrafi zjeść do kilograma świeżej masy
roślinnej.
żywi sie zarówno wieloma gatunkami roślin uprawnych jak i dziko
rosnących traw.
Nie gardzi wiec koniczyną, wszelakimi ziołami, rzepakiem lub
oziminami zbóż.
Jego największy przysmak stanowią buraki, pietruszka i kapusta.
Przebywając w lesie zajada sie młodymi pąkami, soczysta korą i różnymi owocami, np.
żołędziami.
Woda do organizmu jest dostarczana praktycznie pod postacią pokarmu.
Rozpoznawanie płci zająca
Rozmnażanie i rozwój
w sprzyjających warunkach atmosferycznych może sie zaczynać od połowy stycznia lub początku lutego i trwać do sierpnia - września (najintensywniej przebiega w maju i czerwcu.
Ciąża trwa około 40 dni i po tym okresie w spokojnej kotlince rodzą sie młode.
Jest ich średnio 4 sztuki i są dobrze rozwinięte.
Przed drapieżcami chroni je brak jakiegokolwiek zapachu. Młode karmione są pożywnym
mlekiem tylko raz na dobę.
Matka robi to zazwyczaj nocą i przez około 30 dni.
Dojrzałość płciowa mogą uzyskać już w pierwszym roku życia.
U samic następuje to po siedmiu miesiącach, u samców zaś po sześciu miesiącach.
Samica może wyprowadzić nawet do 4 miotów w ciągu roku.
Posiadają doskonały słuch, który zawdzięczają swoim obracającym sie we wszystkie strony uszom.
Wzrok ma słaby .
Ale żaden ruch nie umknie jego uwadze.
Dźwięki wydaje jedynie w dwóch momentach swojego życia, w sytuacji wielkiego niebezpieczeństwa i podczas parkotów.
Ekologia gatunku
Ilościowy stan zajęcy w danym roku zależy przede wszystkim od pogody jaka
panowała podczas wykotów.
Stałym czynnikiem redukującym ich liczbę są lisy.
Do wrogów zajęcy należy także zaliczyć większe ptaki drapieżne, kruki i bezpańskie psy.
Słowniczek
Gach. – samiec zająca.
Kipieć. – podczas polowania o ucieczce zająca.
Kniazienie. – głos zaatakowanego zająca, często używany w wabikach na lisy.
Kot. – inaczej zając.
Kotlinka. –dołek jaki zając wybrał za swoje legowisko.
Marczak. – zając pochodzący z pierwszego miotu.
Nazimek. – zając wydany na świat jesienią.
Omyk. – ogon zająca.
Parkoty. – gody zajęcy.
Pomykanie. – sposób biegu zająca.
Skoki. – nogi zająca.
Skrom. – tłuszcz zająca.
Słuchy. – uszy zająca.
Słupek. – pozycja stania na tylnych łapach i rozglądania się.
Strugi. – inaczej siekacze.
Strzyc. – 1. obgryzać rośliny; 2. nadstawiać uszu.
Trzeszcze. – oczy zająca.
Turzyca. – suknia zajęcza, sierść.
Wykot. – wydanie na świat potomstwa.
Zrolować. – przekotłowanie i zostanie w ogniu po celnym strzale.